In plantsoenen kun je een struik aantreffen met hulstachtige bladeren en kleine blauwe vruchten die aan druiven doen denken. Het gaat om de mahoniebes. Net als hulst behoudt de mahoniebes zijn blad in de winter en zijn de bladeren glanzend donker groen met een stekelige rand. De mahoniebes bloeit in de winter met mooie trossen gele bloemen. De mahoniebes komt van oorsprong uit het westen van de Verenigde Staten en Canada. Hij groeit o.a. in de Douglasbossen van Oregon. Daar staat de Mahoniebes ook wel bekend als de Oregon grape. 

In Nederland komt de mahoniebes veelvuldig voor in plantsoenen. Grote kans dat je ze wel eens gezien hebt. Maar ook grote kans dat je er niet bij stil gestaan hebt dat de vruchten eetbaar zijn. Het is nu een geschikte tijd om ze te plukken. De vruchten zijn sappig, rijk aan vitamine C en werken ontstekingsremmend. De bessen smaken licht zuur en zijn uitermate geschikt om jam, gelei of sap van te bereiden. Tijdens de bereiding moet je de pitten verwijderen. Deze zijn namelijk licht giftig.

Zelf heb ik de vruchten gecombineerd met appels en verwerkt tot een jam. Hiervoor heb ik eerst de mahoniebessen gewassen en in een bodempje water gekookt. Na 10 minuten zijn alle bessen stuk en heb ik de pulp door een zeef gedrukt. Hierbij komt een dik sap vrij. De pitten blijven achter in de zeef. Het sap heb ik samen met een aantal appels (geschild en in stukjes gesneden) gekookt. Zodra de appels gaar zijn heb ik het geheel gepureerd. Door de pectine en de suikers in de vruchten was eigenlijk vanzelf al een jam ontstaan. Mocht je een zoetere smaak hebben of een stevigere jam willen, dan kun je het mengsel nog naar smaak zoeten en binden.